rakietnictwo wodne
tanie, bezpieczne, ciekawe
System odzysku ma na celu bezpieczne odzyskanie rakiety. W praktyce, sprowadza się to do wystarczającego zmniejszenia prędkości rakiety przed spotkaniem z powierzchnią tak by nie uszkodzić rakiety.
Na odzysk rakietowy składają się dwa rozwiązania: sposób wywołania mechanizmu odzyskującego oraz sam mechanizm odzyskujący.
Rodzaje wywoływania:
- kołnierz oporowy
- timer mechaniczny
- klapka aerodynamiczna
- bezwładnik rtęciowy*
- układ reagujący na zmianę położenia linii pola magnetycznego*
- timer elektryczny*
Kołnierz oporowy
Głowica i korpus są luźno połączone, tak by możliwe było łatwe wysunięcie się korpusu. Pomiędzy nimi znajduje się kołnierz, którego zadaniem jest wytworzenie oporu aerodynamicznego, który spowoduje rozdzielenie się głowicy i korpusu.
Jest to całkiem prosta i efektywna metoda, choć dosyć zawodna (ja uzyskałem około 50% niezawodność). Przede wszystkim, należy wziąć pod uwagę to, że korpus i głowica odłączają się w momencie ustania ciągu. W przypadku rakiet wodnych następuje to dosyć wcześnie (na przykład dla rakiety o dyszy o średnicy 22 mm i o pojemności 1,5 litra, przy ciśnieniu 70 psi [4,8 Bar] kończy się na wysokości 2 m). Tak więc, w przypadku odzysku przez kołnierz oporowy, większość lotu odbędzie tylko głowica oraz to co do niej jest przytwierdzone.
Miast całego kołnierza, można umieścić pojedyncze, prostokątne, odstające fragmenty plastiku, które nie będą uginały się pod wpływem naporu powietrza. Zazwyczaj wystarczą tylko cztery.
Warto w najwyższym punkcie głowicy umieścić mały balast by po oddzieleniu się nadal leciała do góry. Oprócz tego, można przytwierdzić dodatkowy przedział, do którego zmieści się spadochron. Przedział nie powinien mieć dna, tak by spadochron mógł się wysunąć w czasie lotu. Spadochron najlepiej zwinąć w wąski i długi (jak przekątna przedziału) rulon. Tuż przed startem wystarczy luźno nałożyć głowicę na korpus.
Korpus zazwyczaj opada z małej wysokości i nie potrzebuje własnego spadochronu. Ewentualnie, w przypadku rakiet, u których głowica oddziela się na wysokości kilkunastu metrów lub więcej, można zastosować taśmę hamującą.
Timer mechaniczny
Sposób bardzo popularny i także bardzo skuteczny. Potrzebny jest nakręcany mechanizm. Z drzwiczek zawierających mechanizm odzyskujący wystaje gumka, która je zamyka (należy także zauważyć, że drzwiczki po puszczeniu gumki mają same się otworzyć). Tuż przed startem gumka jest zahaczana o mechanizm, ten jest nakręcany. Mechanizm się obraca i po pewnym czasie dochodzi do takiej pozycji, że gumka zrywa się z niego, otwierając drzwiczki.
Najbardziej polecam nakręcane mechanizmy z pozytywek - są co prawda ciężkie, ale niezawodne. Niektóre mechanizmy z zabawek jako opór wykorzystują na przykład sam ciężar zabawki, więc naciskane przez gumkę będą obracały się szybciej, a nie naciskane - wolniej. Pozytywki prawie zawsze kręcą się z taką samą prędkością.
Zobrazowanie działania timera mechanicznego:
.
Klapka aerodynamiczna
System składa się z dwóch klapek. Pierwsza, mniejsza, przytrzymuje drugą, większą. Natomiast druga bezpośrednio blokuje drzwiczki. W momencie startu, zwalniana jest pierwsza klapka. Gdyby rakieta stała w miejscu (jak na poniższym filmiku), druga klapka także od razu zostałaby zwolniona. Jednak podczas lotu, powietrze uderza w klapkę na tyle mocno, że nie pozwala jej na ruch do góry, który by otworzył drzwiczki. Gdy prędkość maleje i coraz mniej powietrza uderza w drugą klapkę, ta w końcu rusza do góry wyzwalając drzwiczki.
Niedługo będę testował ten sposób, potem opiszę jak to wygląda w praktyce.
Filmik z klapką aerodynamiczną:
Odzysk:
Spadochron
Zdecydowanie najpopularniejszy sposób. Zapewne także najładniejszy, własna rakieta pierwszy raz powoli opadająca na rozportartym, "nadymanym" spadochronie to jeden najpiękniejszych widoków jaki spotyka rakietnika. Spadochronem może być w zasadzie każdy materiał, który łatwo się rozwija i stawia duży opór powietrzu. Wystarczy przyszyć do czterech rogów nitkę, związać ją na jednym z końców i dodać tam trochę więcej nitki by spadochron miał miejsce do rozwinięcia się. Dla spadochronu należy zbudować osobny przedział w rakiecie, tak by mieścił się tam w stanie zwiniętym. Wyrzut mechaniczny jest prosty: wystarczy zamontować 3-4 gumki-recepturki, wcisnąć tam (na siłę) spadochron, a potem zamknąć drzwiczkami na gumkę. Po otwarciu drzwiczek spadochron jest wypychany przez gumki, a powietrze w locie szybko rozwija spadochron.
Taśma hamująca
Miast spadochronu, można zastosować szeroką i długą taśmę, która trochę zmniejsza prędkość rakiety. Metoda z pewnością mniej efektowna.
Destabilizacja
Stosowana była m.in. przez zespół, który kilka lat temu zdobył rekord świata w locie rakietą wodną (wtedy było to jeszcze ponad 350 metrów). Miast otwarcia drzwiczek i wyrzucenia taśmy bądź spadochrony, odrzucany był na przykład statecznik lub też głowica w efekcie czego rakieta robiła się niestabilna i obracając się, traciła na prędkości.
* - metody elektroniczne nie zostały opisane z powodu braku mojego doświadczenia w tych sprawach; jeśli wykorzystywałeś te sposoby i chciałbyś je opisać - napisz na zarat@op.pl
copyright © zarat, designed by Alpha Studio