rakietnictwo wodne

Wyrzutnia jest urządzeniem, dzięki któremu sprężone powietrze zostaje wprowadzone do rakiety, a także miejscem skąd rakieta startuje. W rakietnictwie wodnym najwięcej pracy wymaga zadanie pierwsze.

Sprężone powietrze jest wprowadzane do korpusu za pośrednictwem otworu. Początkujący, którzy chcą polecieć tylko na kilkadziesiąt metrów, nie muszą się specjalnie wysilać - jeśli koniec prowadzący od pompki lub sprężarki ciężko i ściśle wchodzi do dyszy rakiety, wystarczy po prostu pompować, a po pewnym czasie rakieta sama wystartuje. Ten system jest nazywany w ang. "self-launch".

Przykład wyrzutni "self-launch":

Jednak loty na większe wysokości wymagają ścisłej kontroli momentu startu. Dzięki temu można zmieniać ciśnienie w rakiecie - im większe ciśnienie tym rakieta wyżej leci. Istnieje wiele sposobów na zatrzymanie rakiety na wyrzutni mimo dużego ciśnienia:

• przy pomocy szybkozłączki założonej na dyszę; przykład:
  
• posługując się drucikiem blokującym rakietę, zwalnianym za pociągnięciem sznurka; przykład:
  
• za pomocą opasek usiskowych i rurki PCV - alternatywa dla szybkozłączki; zdjęciowa instrukcja budowy tej wyrzutni: http://groups.google.co.uk/group/rockets-in-brighton/web/water-rocket-school-launcher-operators-guide?hl=en
  

Sprężone powietrze można wtłaczać do korpusu za pomocą ręcznej pompki (do około 150 psi [10,3 Bar]), sprężarek (zależnie, sprężarki do 200 psi [13,8 Bar] są generalnie tanie, natomiast bardziej zaawansowane to wydatek conajmniej kilkuset dolarów, np. dla 3000 psi [206,8 Bar] jest to ponad 1000 $) lub butli gazowych (małych, paintballowych lub też dużych, dla nurków, ciśnienia 400 psi [27,6 Bar] i więcej). W przypadku sprężarek, istnieje małe ryzyko wybuchu/spalenia urządzenia po dostaniu się wody do wrażliwych punktów elektroniki i silnika. Można je zniwelować poprzez okresowe oczyszczanie sprężarki z zalegającej wody, najlepiej co kilka startów.